Yalnızlık! Ömrümün başyapıtı yalnızlık
Kalabalıklarda tek, yürekte kimsesizim
Bana ait odaların her birinde karanlık
Karanlıkta kayboldum! Ve şimdi nefessizim
Varkende bir hayaldin, yokluğunda hayaldir
Yalnız geldim aleme ve yalnız gidiyorum
Ruhum lime lime, Bilinmez! Bu ne haldir
Karanlık odalarda sessizce bitiyorum
Nicedir mezarımı kazıverdim ruhuma
Bir sabah selasını beklemektedir ömrüm
Çocuk masumluğuyla giriverse uykuma
Kim bilir! Belki yaram kanamadan ölürüm
İstemem! Kimseler ağlamasın ardımdan
Yarab! Yağmurla gelmesin son yolculuk
Gün gelsin, bir eser de kalmasın mezarımdan
Bir beyaz papatyada bitiversin yolculuk