Turuncu mevsimler yaşayacaktık hani seninle
Portakal çiçeği rengide rüyalar görecektik
Okyanusun kıyısına oturup
Yakamozlar toplayacaktık bir bir
Oysa sen şimdi
Hangi cennetlerdesin kim bilir
Daha dün
Radyo dinliyordum
Şöyle diyordu kadın
İnsanın annesi ölünce
Aslında bir kişi değil dört kişi birden ölür
Annesiyle birlikte
İnsanın ruhu
Çocukluğu
Ve bir de bedeni
Oysa içimdeki çocuk der ki
İnsanın annesi ölünce
Yalnız dört kişi değil
Alem ölürmüş
Biliyor musun
Sen giderken aslında
Bütün sevdiklerimi de alıp götürdün
Bir ben kaldım geride anne
Yalnız, biçare, sessiz
Işığım söndü anne
Kaldım karanlıklar içinde nefessiz