BABA!

(KENDİSİYLE YAŞAMA ŞANSI BULAMADIĞIMIZ BABAMIZIN RUHU ŞAD OLSUN. MEKANI CENNET OLSUN.)

 

Bilemeyince

Ve tanımayınca

Ne anlayabiliyor insan

Ve ne de anlatabiliyor

 

Baba!

Diye haykırmak istiyor dilim

Ve lakin

Devasa bir boşluğa düşüyor

Aciz kalan yüreğim

 

Baba!

Hasret desenlerinden örülü bir kilimdir yüreğimde

 

Baba!

Tarifsiz ve tanımsız bir resmin

Hafızalarımıza düşen gölgesidir

Yetim şafaklarda inleyen nağmelerin

Yürek kıyılarımıza çarpıveren sesidir

 

Baba!

Çocukluğumuzun ağlayan yüzü

Nemlenen yanıydı göz uçlarımızın

Kaçınılmaz kader, alında yazı

Kor ateştir tuttuğu avuçlarımın

 

Böyledir işte evlat!

Baba!

Tarifsiz ve tanımsız bir resmin

Hayallerimize dokunan elidir

Su döktükçe alevlenen yangın yeridir

Yalnız ve yaslı gecelerimin

Yastığa düşen göz yaşıdır

 

Baba!

İmrenerek baktığımız

Boynu bükük kaldığımız

Mesut ve bahtiyar bir hayatın

Öteki adıdır

0
Shares