Konuş ki baharın dili çözülsün
Kasveti büyütmesin içindeki sessizlik
Cemreler çoğalsın bahara dönsün
Rüya olup gecede kalsın sensizlik
Kelebekler uçuşsun, mevsim bahardır
Nazarın umut olup doğsun şafakta
Gönlünü örtüveren perdeyi kaldır
Güneş diye gözlerin doğsun ufukta
Bakışların, ürkek bir ceylan misali
Kıvranıp durmasın kendi içinde
Güller dahi kıskansın sendeki hali
Bülbül nağmeye dursun, aşk biçiminde