Hayat kınsız kılıç misali, usta!
Kader en keskin yanını parlatmış bekliyor
Kurşuni sabahlarda
Tam da şafağa ramak kala
Ruhum kefenini giymiş, celladına gülümsüyor
Ölü canlar acı duymaz usta!
Ruhumun toprağa düştüğü yerde
Bedenim, bana ait olmayan hayatları yaşıyor
Sesim sükut-u hayal, sol yanımda sancılar
Zihin kıvrımlarımda çoğalıyor acılar
Usta! Bu hayat beni aşıyor
Yorgunum usta
Fersizim
Işığı sönmeye yüz tutan lamba misali
Yavaş yavaş tükeniyorum
Usta!
Ben artık bu dünyadan gidiyorum
Kendi hikayelerimi yazamadım usta!
Başkalarının ellerinde karaladı kalemim
Bir elif bile çizemedim bütün hayatımda
Ne kalem olabildim
Ne de mürekkebi soylu bir kalemin
Sadece boşluğa seslendim küskün zamanlarımda
Ruhum karanlığın mahremine saklandı
Ben aslında yaşamadım usta!
Ben bir hayaldim
Ruhuma can katılsaydı eğer
Ben de güzel rüyalar görebilirdim
Arkamdan kimse ağlamasın usta
Gidene ardından ağıt yakmasınlar sakın
Söyle onlara usta!
Ben zaten bir gölge
Ben bir hayaldim